وقتى به زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام رفتى ابتداء بر خداوند عزّ و جلّ ثناء بگو و سپس بر پيامبر اكرم صلّي اللّه عليه و آله و سلّم صلوات و درود بفرست و در فرستادن صلوات بر آن حضرت كوشش و مبالغه نما و پس از آن بگو:
درود خدا و درود فرشتگان در هر شام و بامداد براى تو و بر تو باد آن درودهاى كه پاك و پاكيزه
مى باشند، و درود خدا و درود فرشتگان مقرّب و ملائكهاى كه قلبا تسليم تو هستند بر تو باد،
درود فرشتگانى كه فضل تو را بازگو مىكنند بر تو باد، درود آنان كه شهادت مىدهند بر اينكه تو
راستگو و راست هستى بر تو باد، در آنچه خبر دادى و بازگو نمودى راست گفتى و مردم را
نصيحت كردى، تو خون خدا در زمين هستى، تو خونى هستى كه احدى از اهل زمين نمىتواند
آن را تقاص كند و كسى غير از خداوند متعال قادر بر خونخواهى آن نيست، اى پسر رسول خدا
به نزد تو آمدهام در حالى كه از سرزمين خود به سوى تو كوچ كردهام، و به واسطه تو در تمام
نيازمندىهايم چه امور دنيائى و چه امور اخروى به خدا متوسل مىشوم، و به واسطه تو تمام
نيازمندان در نيازهايشان به خداوند منّان متوسّل مىشوند، و به توسّط تو اولياء دماء از بندگان
خدا طلب خود را مي گيرند.
الْحَمْدُ لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْأَحَدِ الْمُتَوَحِّدِ بِالْأُمُورِ كُلِّهَا خَالِقِ الْخَلْقِ فَلَمْ يَعْزُبْ عَنْهُ شَيْءٌ مِنْ أَمْرِهِمْ وَ
عَالِمِ كُلِّ شَيْءٍ بِلَا [بِغَيْرِ ]تَعْلِيمٍ- ضَمَّنَ الْأَرْضَ وَ مَنْ عَلَيْهَا دَمَكَ وَ ثَارَكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ
أَشْهَدُ أَنَّ لَكَ مِنَ اللَّهِ مَا وَعَدَكَ مِنَ النَّصْرِ وَ الْفَتْحِ وَ أَنَّ لَكَ مِنَ اللَّهِ الْوَعْدَ الْحَقَّ- فِي هَلَاكِ
عَدُوِّكَ وَ تَمَامِ مَوْعِدِهِ إِيَّاكَ أَشْهَدُ أَنَّهُ قَاتَلَ مَعَكَ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ كَمَا قَالَ اللَّهُ تَعَالَى- وَ كَأَيِّنْ مِنْ
نَبِيٍّ قاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ فَما وَهَنُوا لِما أَصابَهُمْ .
سپس اندكى قدم بردار و پس از آن قبر را مقابل خود و قبله را بين دو كتف قرار داده و بگو:
حمد و سپاس براى خداوند واحدى است كه در تمام امور مستقل مىباشد، آفريننده مخلوقات
بوده پس هيچ امرى از امور خلائق از او مخفى و پنهان نمىباشد، بدون اينكه تعليم گرفته باشد
به تمام اشياء عالم و دانا است، اى فرزند رسول اللّه خداوند منّان زمين و تمام موجودات روى آن
را تاوان خون تو قرار داده است، شهادت مىدهم نصرت و فتحى را كه خدا به تو وعده داده
برايت منجّز و فراهم فرموده، و نيز شهادت مىدهم وعده راست و حقّى را كه خدا در ارتباط با
هلاك نمودن دشمن تو داده و نيز تمام وعدههايش به تو به وقوع پيوسته است، شهادت
مىدهم كه همراه تو جماعت بسيارى مقاتله و كارزار كردند.
چنانچه حق تعالى در قرآن فرموده:
و چه بسا پيامبر كه گروه زيادى از پيروانش همراه او كارزار كرده و كشته شدند ولى هيچ سستى و رخنهاى از اين رهگذر در آنها پيدا نشد.
الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ صَاحِبَةً وَ لَا وَلَداً وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ- خَلَقَ كُلَّ شَيْءٍ
فَقَدَّرَهُ تَقْدِيراً أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ بَلَّغْتَ عَنِ اللَّهِ مَا أُمِرْتَ بِهِ وَ وَفَيْتَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَ تَمَّتْ بِكَ كَلِمَاتُهُ وَ
جَاهَدْتَ فِي سَبِيلِهِ حَتَّى أَتَاكَ الْيَقِينُ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً قَتَلَتْكَ وَ أُمَّةً خَذَلَتْكَ وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً خَذَّلْتَ
عَنْكَ اللَّهُمَّ إِنِّي أَشْهَدُ بِالْوَلَايَةِ لِمَنْ وَالَيْتَ وَ وَالَتْ رُسُلُكَ وَ أَشْهَدُ بِالْبَرَاءَةِ مِمَّنْ بَرِئْتَ مِنْهُ وَ
بَرِئَتْ مِنْهُ رُسُلُكَ اللَّهُمَّ الْعَنِ الَّذِينَ كَذَّبُوا رَسُولَكَ وَ هَدَمُوا كَعْبَتَكَ وَ حَرَّفُوا كِتَابَكَ وَ سَفَكُوا
دِمَاءَ أَهْلِ بَيْتِ نَبِيِّكَ وَ أَفْسَدُوا عِبَادَكَ وَ اسْتَذَلُّوهُمْ اللَّهُمَّ ضَاعِفْ لَهُمُ اللَّعْنَةَ فِيمَا جَرَتْ بِهِ
سُنَّتُكَ فِي بَرِّكَ وَ بَحْرِكَ اللَّهُمَّ الْعَنْهُمْ فِي سَمَائِكَ وَ أَرْضِكَ- اللَّهُمَّ وَ اجْعَلْ لِي لِسَانَ صِدْقٍ
فِي أَوْلِيَائِكَ وَ حَبِّبْ إِلَيَّ مَشَاهِدَهُمْ- حَتَّى تُلْحِقَنِي بِهِمْ وَ تَجْعَلَهُمْ لِي فَرَطاً وَ تَجْعَلَنِي لَهُمْ
تَبَعاً فِي الدُّنْيَا وَ الآْخِرَةِ.
سپس هفت تا تكبير بگو و پس از آن اندكى جلو برو و قبر را روبروى خود قرار داده و بگو:
حمد و سپاس مر خدائى را سزد كه همراه و فرزند براى خود نگرفت و در سلطنت و پادشاهى
برايش شريكى نمىباشد، تمام اشياء را آفريد پس آنها را متناسب و معيّن نمود، شهادت
مىدهم كه تو آنچه را مأمور به ابلاغش بودى ابلاغ نمودى و بعهدى كه با خدا نموده بودى وفاء
كردى، و به واسطه تو كلمات خدا و نعمتهايش تماميّت و كمال پيدا مىكنند، و شهادت مىدهم
كه در راه او مجاهدت و كوشش نموده تا اجل تو را دريافت، خدا لعنت كند جماعتى را كه تو را
كشتند و گروهى را كه يارى تو را ننمودند، و خدا لعنت كند آن دسته از مردمى را كه ديگران را به
ترك يارى تو واداشتند، خدايا من شهادت مىدهم آنان را كه تو و رسولانت را دوست دارند من
دوست دارم، و شهادت مىدهم كه بىزارم از كسانى را كه تو و رسولانت از آنها بيزار
مىباشيد، بار خدايا لعنت كن كسانى را كه پيغمبرت را تكذيب كرده، و كعبه تو را منهدم و خراب
نموده، و كتابت را سوزانده، و خونهاى اهل بيت پيغمبرت را ريخته، و بندهگانت را فساد كرده و
خوار نمودند، خداوند لعنت ايشان را مضاعف و دو چندان نما در آنچه سنّت تو بر آن جارى شده در
خشكى و دريا، خداوندا ايشان را در آسمان و زمينت لعنت نما، بار خدايا قرار بده براى من زبانى
راست در دوستانت و محبوب من نما مشاهد ايشان را، تا به آنها ملحقم نمائى، و قرار بده ايشان
را رهبران من و من را در دنيا و آخرت تابع ايشان.
لَبَّيْكَ دَاعِيَ اللَّهِ لَبَّيْكَ دَاعِيَ اللَّهِ إِنْ كَانَ لَمْ يُجِبْكَ بَدَنِي فَقَدْ أَجَابَكَ قَلْبِي وَ شَعْرِي وَ بَشَرِي
وَ رَأْيِي وَ هَوَايَ- عَلَى التَّسْلِيمِ لِخَلَفِ النَّبِيِّ الْمُرْسَلِ وَ السِّبْطِ الْمُنْتَجَبِ وَ الدَّلِيلِ الْعَالِمِ وَ
الْأَمِينِ الْمُسْتَخْزَنِ وَ الْمَرْضِيِّ الْبَلِيغِ [الْوَصِيِّ الْمُبَلِّغِ ]وَ الْمَظْلُومِ الْمُهْتَضَمِ جِئْتُ انْقِطَاعاً إِلَيْكَ
وَ إِلَى وَلَدِكَ وَ وَلَدِ وَلَدِكَ الْخَلَفِ مِنْ بَعْدِكَ عَلَى بَرَكَةِ الْحَقِّ- فَقَلْبِي لَكُمْ مُسَلِّمٌ وَ أَمْرِي لَكُمْ
مُتَّبِعٌ وَ نُصْرَتِي لَكُمْ مُعَدَّةٌ- حَتّى يَحْكُمَ اللّهُ وَ هُوَ خَيْرُ الْحاكِمِينَ لِدِينِي وَ يَبْعَثُكُمْ فَمَعَكُمْ
مَعَكُمْ لَا مَعَ عَدُوِّكُمْ إِنِّي مِنَ الْمُوءْمِنِينَ بِرَجْعَتِكُمْ لَا أُنْكِرُ لِلَّهِ قُدْرَةً وَ لَا أُكَذِّبُ لَهُ مَشِيَّةً وَ لَا
أَزْعُمُ أَنَّ مَا شَاءَ لَا يَكُونُ .
سپس اندكى جلو برو و هفت مرتبه تكبير و هفت مرتبه لا إِلهَ إِلَّا اللّهُ گفته و هفت بار حمد خدا را نموده
و هفت مرتبه حق تعالى را تسبيح كرده و هفت مرتبه حق تعالى را اجابت نموده (يعنى بگو: لبيك) و بعدا
بگو: اجابت مىكنم تو را اى خواننده خدا، اجابت مىكنم تو را اى خواننده خدا، اگر بدنم تو را اجابت نكند
پس قطعا قلب و موى و پوست و فكر و خواست نفسم بر تسليم شدن و اطاعت نمودن از فرزند نبىّ
مرسل اجابت مىكنند، و نيز اجابت دختر زاده پيامبر كه برگزيده و راهنما و آگاه مىباشد را مىنمايند، و
همچنين اجابت مىكنند امين و خزينهدار و پسنديده و بليغ و مظلوم و ستم كشيده را، آمدم به سوى تو و
فرزند تو و فرزند فرزندت كه بعد از تو جانشين تو مىباشد، پس دلم تسليم شما است و امر و كارم تابع
شما بوده، و نصرت و يارى من آماده براى شما است، يا خدا حكم كند در حالى كه او بهترين حكمكنندگان
براى دين من بوده و شما را برمىانگيزد، پس كسى كه با شما باشد با شما است نه با دشمن شما، من
از كسانى هستم كه به رجعت شما ايمان و اعتقاد دارم، نه قدرت خدا و نه مشيت او را انكار مىكنم، و
گمان ندارم كه آنچه را خدا بخواهد وجود پيدا نكند.